تیغه اره نواری چیست؟
یک اره برقی دارای یک تیغه بلند و تیز است. این تیغه از یک نوار پیوسته از فلز دندانه دار تشکیل شده است که به آن تیغه اره نواری می‌گویند که بین دو یا چند چرخ کشیده شده. تا مواد را برش دهد. آنها عمدتاً در نجاری، فلزکاری و چوب‌کاری استفاده می‌شوند، اما ممکن است مواد مختلفی را برش دهند. از مزایای این تیغه می توان به عمل برش یکنواخت در نتیجه توزیع یکنواخت بار و توانایی برش اشکال نامنظم یا منحنی مانند اره منبت‌کاری نام برد. حداقل شعاع یک منحنی با عرض نوار آن تعیین می‌شود.
خود تیغه می‌تواند در اندازه‌ها و گام‌های دندانی مختلف (دندان در هر اینچ یا TPI) باشد که به دستگاه امکان می‌دهد تا بسیار متنوع باشد و بتواند طیف گسترده‌ای از مواد از جمله چوب، فلز و پلاستیک را برش دهد. تقریباً تمام اره‌های نواری امروزه توسط یک موتور الکتریکی کار می‌کنند. نسخه‌های شفت خط زمانی رایج بودند اما اکنون قدیمی شده‌اند.
تیغه اره نواری
تاریخچه تیغه اره نواری
ایده اره نواری حداقل به سال ۱۸۰۹ برمی‌گردد، زمانی که ویلیام نیوبری حق امتیاز بریتانیا را برای این ایده دریافت کرد، اما اره نواری عمدتاً به دلیل عدم توانایی در تولید تیغه های دقیق و بادوام با استفاده از فناوری روز، غیرعملی باقی ماندند. خم شدن. مداوم تیغه روی چرخ‌ها باعث از کار افتادن. ماده یا اتصالی که آن را به یک حلقه جوش می‌داد. می‌شد.
نزدیک به 40 سال گذشت تا زن فرانسوی آن پائولین کرپین تکنیک جوشکاری را برای غلبه بر این مانع ابداع کرد. او در سال 1846 برای ثبت اختراع درخواست کرد و بلافاصله پس از آن حق استفاده از آن را به سازنده A. Perin & Company of Paris فروخت. ترکیب این روش با آلیاژهای فولادی جدید و تکنیک‌های پیشرفته تمپر به پرین این امکان را داد تا اولین تیغه مدرن را ایجاد کند.